Książki do ekologii mam zakopane pod stertą innych rzeczy, nie chce mi się szukać, będzie Internet:
Usher, M. B. (1986). Wildlife conservation evaluation: attributes, criteria and values. London, New York: Chapman and Hall. ISBN 978-94-010-8315-7.
The first word, wildlife, is the easiest of the three to define. It is a collective noun relating to non-domesticated species of plants, animals or microbes. In some scientific writing wildlife tends to be restricted to animals, especially mammals and birds, but in this book the wider definition is preferred. Within this wider definition there tends to be a restriction to plants and animals, not intentionally, but because very little attention has been paid to the conservation of microbes. Within the intuitive meaning of wildlife is the concept of a species that grows or lives 'wild' in the area, i.e. as well as being non-domesticated the species must also be non-introduced.
https://www.eea.europa.eu/help/glossary ... ld-species
wild species
Organisms captive or living in the wild that have not been subject to breeding to alter them from their native state.
Czyli:
- pies, w domu lub w środowisku - nie jest zwierzęciem dzikim.
- kuna, wychowana od małego w domu - jest zwierzęciem dzikim.
Itd.
Oswojenie jednego osobnika nie sprawia, że przestaje on (a tym bardziej gatunek) być zwierzęciem dzikim.
W odniesieniu do samodzielnych, stabilnych populacji zwierząt hodowlanych, które wzięły swój początek z osobników, które uciekły np. z hodowli, mówimy faktycznie "dzikie populacje" lub "osobniki dziko żyjące", ale nie są to "dzikie gatunki" - to nie jest to samo.
Chodzi mi o to, że czy się nam podoba czy nie - pewne rzeczy są zdefiniowane w nauce, nawet jeśli w potocznym rozumieniu odbieramy je inaczej.
Młode zwierzęta na etapie socjalizacji i nauki, uczą się tego z czym mają styczność - dlatego najłatwiej jest dzikie zwierzę oswoić jeśli się zacznie gdy jest bardzo młode i dlatego odchowanie takich zwierząt w celu ich wypuszczenia do środowiska wymaga dużo zaangażowania. Niektóre zachowania są wkodowane, niektóre wymagają nauki - zależnie od gatunku, są to różne zestawy.
Wszystkie zwierzęta adaptują się do środowiska, w którym żyją. Ma to miejsce na poziomie osobniczym, populacyjnym i gatunkowym (aż do wytworzenia podgatunków, z których mogą powstawać osobne gatunki). Dzieje się to na poziomie zachowania się zwierząt, fizjologii, ekspresji niektórych genów (u danego osobnika środowisko wpływa na aktywowanie lub dezaktywację określonych genów). W skali osobniczej pozwala to danemu zwierzęciu przeżyć i się rozmnażać, w skali populacyjnej poprawia stabilność danej populacji, w skali gatunku - zachowanie jego puli genowej.
Na tyle - że niektórzy wykluczają w ogóle możliwość istnienia innych punktów widzenia 
